யாதுமான என்னவள்

என் விடியல்களின் போது
மலரும் புன்னகை பூவாய்

கலங்கி தவிக்கும் போது
மடி சாய்த்து தலை கோதும் விரல்களாய்

தடுமாறும் போது
தாங்கி நிறுத்தும் தோள்களாய்

முகம் புதைத்து அழும் போது
தாங்கி அணைக்கும் தலையணையாய்

மனம் நோகும் போது
அணைத்துக்கொள்ளும் வெப்பமாய்

உறங்க கெஞ்சும் போது
இமை வருடும் தென்றலாய்

ஆற்றவியலா நேரங்களில்
ஆறுதல் கொடுக்கும் முத்தங்களாய்

எட்டி விலகி போகும் போது
கட்டி கொள்ளும் மழலையாய்

மிரண்டிடும் போது
ஒளிகொடுக்கும் கதிரலைகளாய்

தனிமை படுத்தும் போது
கால் தழுவும் கடலலையாய்

ஏதோ ஒரு பொழுதில் இல்லை
முப்பொழுதும் , எப்பொழுதும்
வேண்டுமடி என் செல்லமே...
நீ என்னவளாய்
என் சுந்தரக் கண்ணழகி !!!