சொல்காய்ச்சி மரமாகி விட்டது மனம் ....
உதிரும் சொல்
விழுந்த இடமெல்லாம்
மரங்களாய் மனம்...
துளிர்த்து ...
கிளைத்து....
உதிர்ந்து....
மனங்கள் ( மரங்கள்) பெருகி
வெளிவர வழியறியா
எல்லையற்ற பெருவனமாய் நான் ...
தவிப்பின் உச்சத்தில்
மௌனம் பேசப் பழகுகிறது உதடுகள்
சிக்கி முக்கியாய் நினைவுகள் உரசிக்கொள்ள
வெந்து தணிகிறது மனக் காடு .!!
மனசாட்சி இருக்கும் பலரும் அப்படித்தான். உங்களால் வார்த்தைகளாக்க முடிகிறது. எங்களால் இயலவில்லை. அருமையான வார்த்தைக்கோர்வை.
ReplyDelete